PROCEDURA KASACJI

JAKA JEST PROCEDURA ROZPOZNANIA KASACJI?

Je­śli usta­no­wio­ny przez Cie­bie pro­fe­sjo­nal­ny peł­no­moc­nik lub obroń­ca spo­rzą­dził już ka­sa­cję w wy­ma­ga­nym ter­mi­nie, na­stęp­nie wno­si ją w Two­im imie­niu do Są­du Naj­wyż­sze­go za po­śred­nic­twem Są­du, któ­ry wy­dał za­skar­żo­ne orze­cze­nie w II in­stan­cji.

Na­stęp­nie Pre­zes te­go Są­du (prze­wod­ni­czą­cy wy­dzia­łu lub upo­waż­nio­ny Sę­dzia) ba­da do­pusz­czal­ność ka­sa­cji i mo­że od­mó­wić jej przy­ję­cia,
je­śli za­cho­dzą na­stę­pu­ją­ce oko­licz­no­ści:

  • w ra­zie nie­uzu­peł­nie­nia bra­ków for­mal­nych w wy­ma­ga­nym ter­mi­nie;
  • je­śli ka­sa­cja zo­sta­ła wnie­sio­na po ter­mi­nie lub przez oso­bę nie­upraw­nio­ną;
  • w sy­tu­acji gdy ka­sa­cja jest nie­do­pusz­czal­na z mo­cy usta­wy.

Gdy ka­sa­cja speł­nia wszyst­kie wy­mo­gi for­mal­ne, au­to­ma­tycz­nie zo­sta­je prze­ka­zy­wa­na wraz z ak­ta­mi spra­wy do Są­du Naj­wyż­sze­go, któ­ry w ra­zie stwier­dze­nia bra­ków mo­że od­mó­wić przy­ję­cia ka­sa­cji lub po­zo­sta­wić ka­sa­cję bez roz­po­zna­nia. W sy­tu­acji gdy ka­sa­cja zo­sta­nie przy­ję­ta do
roz­po­zna­nia, Sąd Naj­wyż­szy prze­sy­ła Jej ko­pie stro­nom, któ­re ma­ją moż­li­wość zło­że­nia od­po­wie­dzi na ka­sa­cję stro­ny.

Pro­ce­du­ra wy­glą­da nie­co ina­czej w przy­pad­ku podmio­tów szcze­gól­nych, gdyż wno­szą ka­sa­cję bez­po­śred­nio do Są­du Naj­wyż­sze­go.
W tym wy­pad­ku kon­tro­li for­mal­nej do­ko­nu­je Pre­zes Są­du Naj­wyż­sze­go (prze­wod­ni­czą­cy wy­dzia­łu lub upo­waż­nio­ny sę­dzia).

Co do zasady Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację na rozprawie, jest to również obowiązkowe,
gdy pochodzi ona od podmiotów szczególnych – Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego,
Rzecznika Praw Obywatelskich i Rzecznika Praw Dziecka.


Sąd Naj­wyż­szy mo­że rów­nież roz­po­znać spra­wę na po­sie­dze­niu w 3 przy­pad­kach:

  • gdy usta­wa tak sta­no­wi;
  • gdy ka­sa­cja wnie­sio­na przez stro­nę jest oczy­wi­ście bez­za­sad­na;
  • gdy uwzględ­nia ka­sa­cję w ca­ło­ści wo­bec jej oczy­wi­stej za­sad­no­ści.

A co się dzie­je po­tem? Otóż, Sąd Naj­wyż­szy roz­po­zna­jąc ka­sa­cję mo­że:

  • uchy­lić za­skar­żo­ny wy­rok i spra­wę prze­ka­zać do po­now­ne­go roz­pa­trze­nia są­do­wi II in­stan­cji (lub wy­jąt­ko­wo są­do­wi pierw­szej in­stan­cji),
  • uchy­lić za­skar­żo­ny wy­rok i umo­rzyć ca­łe po­stę­po­wa­nie kar­ne,
  • uchy­lić za­skar­żo­ny wy­rok i unie­win­nić oskar­żo­ne­go (na­stę­pu­je to nie­zwy­kle rzad­ko, gdy je­go ska­za­nie jest oczy­wi­ście nie­słusz­ne),
  • od­da­lić ka­sa­cję.

War­to za­pa­mię­tać, że od wy­ro­ku Są­du Naj­wyż­sze­go nie przy­słu­gu­je już ża­den śro­dek od­wo­ław­czy prze­wi­dzia­ny w na­szym pra­wie kra­jo­wym,
a je­dy­nie skar­ga do Eu­ro­pej­skie­go Try­bu­na­łu Praw Czło­wie­ka w Stras­bur­gu we wska­za­nych przy­pad­kach.

Adwokat dr Iwona Zielinko