W

C

Z

Y

T

Y

W

A

N

I

E

ul. Grochowska 207, lokal nr 167, 04-077 Warszawa

Tel.: 500 516 517

dr Iwona Zielinko
Adwokat

DZIAŁAM KONKRETNIE I OFENSYWNIE, TYLKO TAKI STYL JEST GWARANCJĄ SUKCESU MOJEGO I MOICH KLIENTÓW

Twój Adwokat od beznadziejnych spraw !

Publikacje

Nowelizacja KPK i KK w pigułce Dr Iwona Zielinko

1.7.2015 r. wchodzi w życie kolejna zmiana uchwalonego Kodeksu postępowania karnego w brzmieniu ustawy nowelizującej z 29.9.2013 r. Tak obszerna – licząca aż 197 punktów – zmiana KPK jest istotnym wyzwaniem dla praktyków karnistów oraz świeżo upieczonych adeptów prawa, zwłaszcza tych, przed którymi są jeszcze egzaminy z procedury karnej. Wielu z tych ostatnich czekają w najbliższych miesiącach egzaminy sesyjne (podstawowe i poprawkowe), a także egzaminy na aplikacje prawnicze. W trakcie kursu prawa karnego procesowego obowiązywał stan prawny sprzed nowelizacji, który w dacie egzaminów będzie już nieaktualny.

Zniesławienie po nowelizacji KPK

Postępowanie prywatnoskargowe jest jednym z postępowań szczególnych, wymienionych w dziale X KPK. Przyjęcie tego trybu jest wynikiem uznania przez ustawodawcę na tym tle prymatu interesu indywidualnego nad interesem publicznym. Tryb prywatnoskargowy w zakresie dochodzenia odpowiedzialności za zniesławienie obowiązuje w polskim procesie karnym od czasu Kodeksu karnego z 1932 r. Ratio legis takiego rozwiązania było uznanie, że „tu samo istnienie przestępstwa należy pozostawić osobistej ocenie poszkodowanego”. Jak wynika z protokołów Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej, kwestia ta była dyskutowana w sposób szczególnie wnikliwy. Przeciwnikiem wprowadzenia tego trybu był J. Makarewicz, zaś zwolennikami byli m.in. A. Mogilnicki, W. Makowski i E. Krzymuski. Ostatecznie regulacja w tej mierze została przyjęta i w niemalże niezmienionej postaci funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Postępowanie prywatnoskargowe, jako tryb szczególny, było także regulowane przez ustawę z 2.12.1960 r. o sprawach z oskarżenia prywatnego, a następnie przez ustawę z 19.4.1969 r. – Kodeks postępowania karnego.

UJAWNIENIE OKOLICZNOŚCI OBJĘTYCH TAJEMNICĄ DZIENNIKARSKĄ

Tajemnica zawodowa dziennikarza jest jednym z podstawowych problemów prawa prasowego. Konstrukcja normy jest syntetyczna, co – zdaniem Bogdana Michalskiego – pozwala ją stosować do nowych mediów , czyli radia, telewizji i Internetu.

Ochroną objęta jest tajemnica dziennikarza: 1) powierzona – bez zastrzeżenia, ale w istocie swej w świetle teorii przedmiotowej (obiektywnej) będąca chronioną prawem tajemnicą; 2) zastrzeżona – zastrzeżenie może odnosić się do słabszej tajemnicy niż wymagająca zastrzeżenia np. w zakresie tajemnicy autorskiej lub związanej z ochroną dóbr osobistych

BEZPOŚREDNIOŚĆ JAKO ELEMENT DEFINICJI POKRZYWDZONEGO W PROCESIE KARNYM

1. Definicja pokrzywdzonego i jej charakter

De lege lata ustawowa definicja pokrzywdzonego w procesie karnym została zapisana w art. 49 k.p.k. Jest nim osoba fizyczna, osoba prawna oraz instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej. Za pokrzywdzonego uważa się także zakład ubezpieczeń społecznych w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia. Ponadto nowelizacja art. 49 k.p.k. wprowadziła możliwość wykonywania praw pokrzywdzonego przez organy Państwowej Inspekcji Pracy.

TREŚĆ ART. 547 K.P.K. A PRAWA I WOLNOŚCI ZAGWARANTOWANE W KONSTYTUCJI

Przepis art. 547 § 1 Kodeksu postępowania karnego przyznaje prawo do wniesienia zażalenia na postanowienie oddalające wniosek o wznowienie postępowania lub pozostawiające go bez rozpoznania, gdy orzekł o tym sąd okręgowy, odmawiając takiego prawa, gdy orzekł o tym sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy. Literalne brzmienie tego przepisu nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że postanowienie sądu apelacyjnego albo Sądu Najwyższego oddalające wniosek o wznowienie postępowania jest postanowieniem, od którego środek zaskarżenia nie przysługuje.

REDAKTOR NACZELNY A ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA ZNIESŁAWIENIE

Współczesny krajobraz medialny to bombardowanie informacją, pościg za „newsami” i walka konkurencyjnych środków masowego przekazu o odbiorcę. W takich realiach nie sposób ustrzec się przed pomyłkami, przeinaczeniami, informacjami nieprawdziwymi lub niedostatecznie zweryfikowanymi, które prowadzą do zniesławienia (art. 212 § 2 k.k.) bądź naruszenia dóbr osobistych (art. 23 i 24 k.c.) bohaterów materiałów prasowych. Nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że w powyższej sytuacji można pociągnąć do odpowiedzialności – zarówno na drodze karnej, jak i cywilnej – autora powyższego materiału prasowego. Natomiast wysoce kontrowersyjną w doktrynie oraz judykaturze pozostaje kwestia pociągnięcia redaktora naczelnego do odpowiedzialności karnej

„KIEROWCY BEZ STAŁEGO ZAMELDOWANIA W POLSCE PŁACĄ MANDATY WEDŁUG ZASADY: ALBO FORSA, ALBO DOŁEK”

Otrzymać mandat jest rzeczą ludzką. Nakładanie grzywny w drodze mandatu karnego i rodzaje mandatów regulują przepisy kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Zgodnie z art. 98 par. 2 mandat karny gotówkowy uiszczany bezpośrednio funkcjonariuszowi może być nałożony jedynie wobec osoby czasowo przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub niemającej stałego miejsca zamieszkania albo pobytu.

MANIPULACJE WOKÓŁ AKT PODRĘCZNYCH

Co to są akta podręczne?

W polskich prokuraturach powszechną praktyką jest prowadzenie podwójnych akt spraw w postępowaniu przygotowawczym: akt głównych oraz akt podręcznych. W tych drugich znajdują się notatki, przemyślenia, uwagi, wnioski, korespondencja itp. dokumenty, wytworzone przez prokuratora prowadzącego sprawę lub kierowane do niego polecenia czy sugestie przełożonych. Z założenia są one przeznaczone do użytku wewnętrznego prokuratury. W przeciwieństwie do akt głównych najczęściej nie są one zarejestrowane czy ponumerowane i co do zasady nie są przesyłane do sądu, chociaż sędzia może zwrócić się o ich przekazanie.

TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY SWOJE, SĘDZIOWIE SWOJE

Wyrok Trybunału, iż niezgodne z konstytucją jest łączenie przez sędziego funkcji orzekania z wykonywaniem czynności administracyjnych w ministerstwie, nie likwiduje patologii wymiaru sprawiedliwości – uważają prof. dr hab. z Uniwersytetu Warszawskiego oraz doktorantka.

TAJEMNICA DZIENNIKARSKA W PRAWIE PRASOWYM

Artykuł porusza problematykę tajemnicy dziennikarskiej, uregulowanej w ustawie – Prawo prasowe, w ujęciu teoretycznym i praktycznym. Autorka szeroko omawia definicję tajemnicy dziennikarskiej w tej ustawie, poruszając rozmaite aspekty tej kwestii i wątpliwości związane z wymogami zachowania tajemnicy dziennikarskiej. W celach prawno-porównawczych przedstawia regulacje tego problemu obowiązujące w Wielkiej Brytanii, co jest uzasadnione z jednej strony – faktem wysokiej oceny niezależności brytyjskich mediów, z drugiej – odrębnością systemu brytyjskiego na tle reszty Europy.

KSZTAŁT TAJEMNICY DZIENNIKARSKIEJ

Trafnie zauważa się w literaturze, że ochrona tajemnicy dziennikarskiej przed ujawnieniem okoliczności nią objętych leży w interesie całego społeczeństwa, a nie określonej grupy zawodowej, ważnymi zaś instrumentami służącymi temu celowi są ochrona prawa do anonimatu oraz ochrona źródeł informacji.