PUBLIKACJE

MANIPULACJE WOKÓŁ AKT PODRĘCZNYCH
Wszelkie wyłączenia umożliwiające zachowanie informacji publicznych w tajemnicy są wyjątkiem od ogólnej reguły, jaką jest jawność życia publicznego. W polskich prokuraturach powszechną praktyką jest prowadzenie podwójnych akt spraw w postępowaniu przygotowawczym: głównych oraz podręcznych. W tych drugich znajdują się notatki, przemyślenia, uwagi, wnioski, korespondencja itp. dokumenty, wytworzone przez prokuratora prowadzącego sprawę lub kierowane do niego polecenia czy sugestie przełożonych…
TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY SWOJE, SĘDZIOWIE SWOJE
Wyrok Trybunału, iż niezgodne z konstytucją jest łączenie przez sędziego funkcji orzekania z wykonywaniem czynności administracyjnych
w ministerstwie, nie likwiduje patologii wymiaru sprawiedliwości – uważają prof. dr hab. z Uniwersytetu Warszawskiego oraz doktorantka.
NIECH URODZI KIEDY INDZIEJ
Pani adwokat poszła na zabieg do szpitala, złożywszy w sądzie wniosek o odroczenie rozprawy z zaświadczeniem od lekarza sądowego.
Kiedy wybudziła się z narkozy, lekarz powiedział jej, że był telefon z sądu z pytaniem, czy stawiła się na oddziale – opowiada prawnik.
PROKURATOR JAK CESARZ, KTÓRY MA UBOGICH KREWNYCH
W ustawach dotyczących systemu zabezpieczeń społecznych odnajdujemy zapisy o równym traktowaniu wszystkich obywateli z uwzględnieniem określonych kryteriów, wśród których nie ma wymienionego kryterium zawodu czy wykonywanej pracy. Takie zapisy prowadzą do absurdalnych wręcz sytuacji w praktyce, godnych potraktowania z przymrużeniem oka.
TEMIDA ŁASKAWSZA DLA RADCÓW PRAWNYCH, NIŻ DLA ADWOKATÓW
Od 1 lipca 2015 r. radcowie prawni mogą świadczyć obronę w sprawach karnych, a jeśli jej nie świadczą mogą być zatrudnieni na umowę o pracę. Takie rozwiązanie nie szkodzi ani niezależności radcy prawnego ani tajemnicy zawodowej. Adwokaci – bez względu na to czy występują w roli obrońcy w procesach karnych, czy też nie – nie mogą być zatrudniani na umowę o pracę, co też musi budzić kontrowersje.
WYŁĄCZENIE SĘDZIEGO W POSTĘPOWANIU KARNYM A GWARANCJE KONSTYTUCYJNE
W kodeksie postępowania karnego kwestię wyłączenia sędziego na wniosek reguluje art. 41. W procedurze cywilnej na postanowienie odmawiające wyłączenia sędziego przysługuje zażalenie, natomiast w procedurze karnej – nie przysługuje. Zróżnicowanie procedury karnej w stosunku do cywilnej w tym zakresie może budzić wątpliwości w przedmiocie zgodności z Konstytucją.
NOWELIZACJA KPK I KK W PIGUŁCE
01.07.2015 r. wchodzi w życie kolejna zmiana uchwalonego Kodeksu postępowania karnego w brzmieniu ustawy nowelizującej z 29.9.2013 r.
Tak obszerna – licząca aż 197 punktów – zmiana KPK jest istotnym wyzwaniem dla praktyków karnistów oraz świeżo upieczonych adeptów prawa, zwłaszcza tych, przed którymi są jeszcze egzaminy z procedury karnej. Wielu z tych ostatnich czekają w najbliższych miesiącach egzaminy sesyjne (podstawowe i poprawkowe), a także egzaminy na aplikacje prawnicze. W trakcie kursu prawa karnego procesowego obowiązywał stan prawny sprzed nowelizacji, który w dacie egzaminów będzie już nieaktualny.
ZNIESŁAWIENIE PO NOWELIZACJI KPK
Postępowanie prywatnoskargowe jest jednym z postępowań szczególnych, wymienionych w dziale X KPK. Przyjęcie tego trybu jest wynikiem uznania przez ustawodawcę na tym tle prymatu interesu indywidualnego nad interesem publicznym. Tryb prywatnoskargowy w zakresie dochodzenia odpowiedzialności za zniesławienie obowiązuje w polskim procesie karnym od czasu Kodeksu karnego z 1932 r. Ratio legis takiego rozwiązania było uznanie, że „tu samo istnienie przestępstwa należy pozostawić osobistej ocenie poszkodowanego”.

Jak wynika z protokołów Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej, kwestia ta była dyskutowana w sposób szczególnie wnikliwy. Przeciwnikiem wprowadzenia tego trybu był J. Makarewicz, zaś zwolennikami byli m.in. A. Mogilnicki, W. Makowski i E. Krzymuski. Ostatecznie regulacja w tej mierze została przyjęta i w niemalże niezmienionej postaci funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Postępowanie prywatnoskargowe, jako tryb szczególny, było także regulowane przez ustawę z 2.12.1960 r. o sprawach z oskarżenia prywatnego, a następnie przez ustawę

z 19.4.1969 r. – Kodeks postępowania karnego.
UJAWNIENIE OKOLICZNOŚCI OBJĘTYCH TAJEMNICĄ DZIENNIKARSKĄ

Tajemnica zawodowa dziennikarza jest jednym z podstawowych problemów prawa prasowego. Konstrukcja normy jest syntetyczna, co – zdaniem Bogdana Michalskiego – pozwala ją stosować do nowych mediów , czyli radia, telewizji i Internetu.

Ochroną objęta jest tajemnica dziennikarza:

    1. powierzona – bez zastrzeżenia, ale w istocie swej w świetle teorii przedmiotowej (obiektywnej) będąca chronioną prawem tajemnicą;
    2. zastrzeżona – zastrzeżenie może odnosić się do słabszej tajemnicy niż wymagająca zastrzeżenia np. w zakresie tajemnicy autorskiej
      lub związanej z ochroną dóbr osobistych.
BEZPOŚREDNIOŚĆ JAKO ELEMENT DEFINICJI POKRZYWDZONEGO W PROCESIE KARNYM

1. Definicja pokrzywdzonego i jej charakter
De lege lata ustawowa definicja pokrzywdzonego w procesie karnym została zapisana w art. 49 k.p.k. Jest nim osoba fizyczna, osoba prawna oraz instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej. Za pokrzywdzonego uważa się także zakład ubezpieczeń społecznych w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia. Ponadto nowelizacja art. 49 k.p.k. wprowadziła możliwość wykonywania praw pokrzywdzonego przez organy Państwowej Inspekcji Pracy.

TREŚĆ ART. 547 K.P.K. A PRAWA I WOLNOŚCI ZAGWARANTOWANE W KONSTYTUCJI

Przepis art. 547 § 1 Kodeksu postępowania karnego przyznaje prawo do wniesienia zażalenia na postanowienie oddalające wniosek o wznowienie postępowania lub pozostawiające go bez rozpoznania, gdy orzekł o tym sąd okręgowy, odmawiając takiego prawa, gdy orzekł o tym sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy. Literalne brzmienie tego przepisu nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że postanowienie sądu apelacyjnego albo Sądu Najwyższego oddalające wniosek o wznowienie postępowania jest postanowieniem, od którego środek zaskarżenia nie przysługuje.

REDAKTOR NACZELNY A ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA ZNIESŁAWIENIE

Współczesny krajobraz medialny to bombardowanie informacją, pościg za „newsami” i walka konkurencyjnych środków masowego przekazu
o odbiorcę. W takich realiach nie sposób ustrzec się przed pomyłkami, przeinaczeniami, informacjami nieprawdziwymi lub niedostatecznie zweryfikowanymi, które prowadzą do zniesławienia (art. 212 § 2 k.k.) bądź naruszenia dóbr osobistych (art. 23 i 24 k.c.) bohaterów materiałów prasowych. Nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że w powyższej sytuacji można pociągnąć do odpowiedzialności – zarówno na drodze karnej,
jak i cywilnej – autora powyższego materiału prasowego. Natomiast wysoce kontrowersyjną w doktrynie oraz judykaturze pozostaje kwestia pociągnięcia redaktora naczelnego do odpowiedzialności karnej.

„KIEROWCY BEZ STAŁEGO ZAMELDOWANIA W POLSCE
PŁACĄ MANDATY WEDŁUG ZASADY: ALBO FORSA, ALBO DOŁEK”

Otrzymać mandat jest rzeczą ludzką. Nakładanie grzywny w drodze mandatu karnego i rodzaje mandatów regulują przepisy kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Zgodnie z art. 98 par. 2 mandat karny gotówkowy uiszczany bezpośrednio funkcjonariuszowi może być nałożony jedynie wobec osoby czasowo przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub niemającej stałego miejsca zamieszkania albo pobytu.

MANIPULACJE WOKÓŁ AKT PODRĘCZNYCH

Co to są akta podręczne?
W polskich prokuraturach powszechną praktyką jest prowadzenie podwójnych akt spraw w postępowaniu przygotowawczym: akt głównych oraz akt podręcznych. W tych drugich znajdują się notatki, przemyślenia, uwagi, wnioski, korespondencja itp. dokumenty, wytworzone przez prokuratora prowadzącego sprawę lub kierowane do niego polecenia czy sugestie przełożonych. Z założenia są one przeznaczone do użytku wewnętrznego prokuratury. W przeciwieństwie do akt głównych najczęściej nie są one zarejestrowane czy ponumerowane i co do zasady nie są przesyłane do sądu, chociaż sędzia może zwrócić się o ich przekazanie.

TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY SWOJE, SĘDZIOWIE SWOJE

Wyrok Trybunału, iż niezgodne z konstytucją jest łączenie przez sędziego funkcji orzekania z wykonywaniem czynności administracyjnych
w ministerstwie, nie likwiduje patologii wymiaru sprawiedliwości – uważają prof. dr hab. z Uniwersytetu Warszawskiego oraz doktorantka.

TAJEMNICA DZIENNIKARSKA W PRAWIE PRASOWYM

Artykuł porusza problematykę tajemnicy dziennikarskiej, uregulowanej w ustawie – Prawo prasowe, w ujęciu teoretycznym i praktycznym.
Autorka szeroko omawia definicję tajemnicy dziennikarskiej w tej ustawie, poruszając rozmaite aspekty tej kwestii i wątpliwości związane
z wymogami zachowania tajemnicy dziennikarskiej. W celach prawno-porównawczych przedstawia regulacje tego problemu obowiązujące
w Wielkiej Brytanii, co jest uzasadnione z jednej strony – faktem wysokiej oceny niezależności brytyjskich mediów,
z drugiej – odrębnością systemu brytyjskiego na tle reszty Europy.

KSZTAŁT TAJEMNICY DZIENNIKARSKIEJ

Trafnie zauważa się w literaturze, że ochrona tajemnicy dziennikarskiej przed ujawnieniem okoliczności nią objętych leży w interesie całego społeczeństwa, a nie określonej grupy zawodowej, ważnymi zaś instrumentami służącymi temu celowi są ochrona prawa do anonimatu oraz ochrona źródeł informacji.